Ik heb tot nu toe hele positieve ervaringen met Agile. Ik heb de afgelopen jaren bij verschillende projecten ervaring opgedaan. In verschillende rollen variërend van projectleider tot scrummaster. Ik heb mijn licht ook regelmatig opgestoken bij andere bedrijven. Voor mij zijn de principes van Agile vanzelfsprekend en ze passen bij mijn kijk op de wereld. Om mij heen zie ik veel projecten die zeggen Agile te doen. Je ziet de uiterlijke kenmerken: een standup, een bord vaak een combinatie van scrum en kanban. Als je even doorvraagt, of achter de schermen kijkt, dan merk je dat men het wel doet maar….. Het is net een westernstadje. Je loopt door zo’n straat met aan beide kanten houten huizen, je stapt een deur door en …. je staat midden in de woestijn.
Het is absoluut niet voldoende als teamleden de rituelen plichtmatig vervullen. Elk teamlid moet doordrongen zijn van de diepere betekenis van de rituelen en de principes. Het dient bij wijze van spreken onderdeel te zijn van je normen en waarden, hét Agile Kompas. Hieronder een toelichting aan de hand van 3 willekeurige onderwerpen.
Elkaar aanspreken.
Het is niet eenvoudig om teamleden constructief aan te spreken. Aanspreken wordt vaak ervaren als: afrekenen, de les lezen. Ik kan niet ontkennen dat nooit de bedoeling is. Met de Agile Kompas in de hand ben je juist blij dat je word aangesproken. Je beschouwt het dan als een cadeau die jouw aan het denken zet over je eigen gedrag. Een Agilist:
- is altijd gericht op de op te leveren waarde voor de PO;
- wil continu de samenwerking binnen het team verbeteren;
- heeft het beste voor met elk teamlid;
- grijpt elk moment aan om te leren, omdat je altijd nog kunt leren.
De spaghetti toren.
Tijdens de 2-daagse training “Agile voor Finance en Control” merkte ik bij mij hoe snel je terugvalt in oud gedrag. Ik ben meer dan 20 jaar projectleider geweest, en afleren kost tijd en oefening.
Voor mij de eerste keer dat ik deze oefening deed. We kregen elk enkele spaghetti stokjes, een stukje touw en plakband. De opdracht was simpel: maak binnen 10 min een zo hoog mogelijke toren waarom de marshmellow (silovormige spekkie) blijft staan. Het ging helemaal mis. We begonnen eerst met een zo hoog mogelijke constructie. Die bleef niet staan en vervolgens was er geen tijd om een andere constructie te maken. We hadden dus niets.
In ‘het heetst’ van de strijd was ik vergeten dat Agile altijd als eerste het grootste risico probeert op te lossen. Bij deze game was dat het blijven staan van dat spekkie. Bouw dus eerst een eenvoudige kleine constructie die stevig genoeg is om het spekkie te kunnen dragen. Dan heb je in ieder geval al iets. Probeer dan onder die constructie de volgende verdieping te bouwen.
ING presentatie.
Ik heb een presentatie van de ING Agile-transitie bijgewoond. In de zaal waren veel managers. De presentatie was al op een derde toen een van de managers vroeg: “hoe managen jullie de projecten portefeuille, hoe verdeel je de uren over de projecten?”
De presentator – werkzaam bij ING en had de hele transitie aan den lijve ervaren – was even stil. Vervolgens zei hij heel stellig: “dat hebben wij niet meer nodig, elke team heeft een vaste bezetting en binnen die uren moeten ze hun projecten en onderhoud verrichten en ook de incidenten oplossen”. En hij vervolgde: “we schrijven geen uren meer, we praten niet meer over uren, we drukken alles uit in waarde”.
Toen was iedereen even stil.
Door Pieter
